12 فروردین احساس شخصیت ملت ایران است/حضور حداکثری در انتخابات عزم همگانی را می‌طلبد
به گزارش روابط عمومی اداره کل تبلیغات اسلامی استان زنجان و به نقل از خبرگزاری فارس، روز 12 فروردین یکی از روزهای خدایی در تاریخ ملت شریف ایران است که توسط حضرت امام (ره) به عنوان یک عید مذهبی و ملی و روز حکومت الله نامگذاری شد.
روزی که مردم با حضور میلیونی و توحیدی خود بعد از انقلاب اسلامی در بستر مردم سالاری دینی نوع حکومت را تعیین و به جمهوری اسلامی رای دادند.
پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در 22 بهمن سال ۱۳۵۷، به دعوت امام خمینی همه‌پرسی حکومت جمهوری اسلامی ایران در روزهای ۱۰ و ۱۱ فروردین ۱۳۵۸ در سراسر ایران برگزار شد و ۹۸.۲ واجدین شرکت در همه‌پرسی با دادن رای «آری»، با برقراری حکومت جمهوری اسلامی موافقت کردند.
در روز ۱۲ فروردین نتایج اعلام شد و این روز را روز جمهوری اسلامی نامیدند، طبق اعلامیه دولت موقت، در همه‌پرسی 20 میلیون و 288 هزار نفر (98 و دو دهم درصد آراء) به حذف سلطنت و برقراری نظامی اسلامی «بله» و 241 هزار نفر «نه» گفته بودند.
روز 12 فرودین در واقع نخستین روز از حکومت الله در ایران بود، روزی که ملت ایران برای نخستین بار حکومت و نظامی را که با خون جوانان و عزیزان خود و پس از سال‌ها مبارزه و ایثار به ثمر رسانده بودند را با رای مستقیم خود انتخاب کردند، تا فصل جدید در تاریخ ایران رقم بخورد.
حجت‌الاسلام سعید احمدی؛ مدیر کل تبلیغات اسلامی استان زنجان برای تبیین این روز مهم در تاریخ انقلاب شکوهمند اسلامی ایران و رای تاریخی و ماندگار ملت ایران به جمهوری اسلامی ایران وقت خود را در اختیار ما قرار می‌دهد.
سؤال: به نظر شما ویژگی بارز این روز چیست؟
ویژگی ممتاز این روز امامت امت و احساس شخصیت یک ملت است که در بستر مردم سالاری دینی و جمهوریت رقم خورد و به یک تحقیر طولانی خاتمه داد.
سؤال: ببخشید در مورد مردم سالاری دینی یا همان جمهوریت کمی توضیح بدید از نظر شما اینها با هم تمایز دارند یا مترادف هستند؟
مردم سالاری دینی یا همان جمهوریت حاصل نگاه ویژه امام به مردم است که اندیشه الهی سیاسی و مکتب توحیدی امام (ره) و امتداد مکتب ایشان توسط مقام معظم رهبری خودش رو نشان می‌دهد که همان توجه به جایگاه و مقام مردم در نزد امام به عنوان فیلسوف مردم است، البته ممکن است تعبیر جمهوری در عرف سیاسیون دنیا کمی رهزن باشد اما در اتمسفر اندیشه امام و سپهر اندیشه امام معنای خاص خودش را دارد و این نتیجه توجه به کرامت و خلافت انسان در عرف عرفان امام (ره است.
سؤال: این نگاه به مردم چگونه با خدامحوری جمع می‌شود؟
ببینید اصلا بین خدامحوری و توجه به جایگاه انسان در اندیشه توحیدی تناقضی وجود ندارد. انسان خلیفه الله است در انتهای افق و مستضعف است یعنی قابلیت رسیدن به آن افق را دارد هر چند ممکن است توسط ستمگران و طاغوت به استضعاف کشیده شده باشد.
البته استضعاف در اندیشه قرآنی بار معنایی خاص خودش را دارد که با معنای متعارف آن کمی متفاوت است، از بحث خارج نشویم شهید مطهری تعبیری در مورد امام دارند که می‌فرمایند: چهار ایمان جمع شده بود: ایمان به خداوند، ایمان به هدف، ایمان به راه و ایمان به مردم و همین ایمان به مردم بود که امام در طول تبعید و مسیر انقلاب مردم را راهبری می‌کردند.
البته ایمان به مردم در باور امام یک تعارف سیاسی نبود، متاسفانه جریانهای سیاسی رایج در دنیا و حتی در کشور تحت هر عنوانی از این اندیشه فاصله دارند و همین فاصله داشتن باعث شده معمولا درک درستی از ظرفیت مردم نداریم.
از نظر امام تصدی یک حکومت به دست انسان موحد و ولی فقیه برای این بود که خواست و اراده مشروع مردم در جامعه جاری و اراده منتشره الهی در بین مردم بوسیله ولی خدا تجمیع و سیل توفنده همه موحدین، طواغیت عالم را به زانو درآورده و در نهایت مستضعفین را وارث زمین گرداند.
سؤال: به نظرتون اراده الهی در اندیشه امام با اراده مردم یکی است؟
بله در مکتب امام اراده الهی تابع اراده عمومی مردم است و تحولات بزرگ با تغییر در خود مردم ایجاد می‌شود. «إِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ» اینکه امام در تمام مسیر در صدد این بودند که کارها و گره‌ها به دست مردم باز شود حاصل این نگاه است به همین دلیل می‌بینیم ایشان مردم را به وزان کریمه: «أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنى وَ فُرادی» به کلمه توحید و توحید کلمه دعوت می‌کرد و با همین دکترین بود که اصلِ انقلاب، نوع حکومت و قانون اساسی و غلبه بر لیبرال‌ها و متحجرین و دفاع مقدس را تدبیر نمودند.
سؤال: با این نگاه دعوت امام یک دعوت جهانی بود درسته؟
بله دقیقا نقطه عزیمت امام جغرافیای ایران اسلامی بود اما نظریه صدور انقلاب و فتح قله رفیع جهان آن هم به بیداری امت‌های ستمدیده در تمام جهان کانون اصلی دعوت امام و دال اصلی گفتمان ایشان بود، به همین خاطر می‌بینیم ایشان دعوت خود را منحصر به جغرافیای ایران ندانسته و در صدد تشکیل هویت جمعی بین‌المللی خستگی ناپذیر و حزب جهانی مستضعفین بود.
سؤال: به نظرتون راه حل مشکلات کشور در حال حاضر چیه؟
تنها راه نجات کشور همین باور مردم است باور مردم در سیاست، در اقتصاد و فرهنگ و در تمام عرصه‌ها. شاید به برخی از جریانهای سیاسی بر بخورد به نظرم هنوز جایگاه مردم در بین سیاسیون و برخی از مسؤولین خوب تبیین نشده است.
اگر این تصحیح نسبت اتفاق نیفتد و مردم در عرصه های مختلف جایی برای خود نبینند مشکلات زیادی ایجاد می‌شود مردم رقیب دولت و جریانات سیاسی نیستند. حضرت امام از دو خطر نگران بودند: یکی جدایی دین از سیاست بود و خطر دوم که خیلی بدتر از اولی است جدایی مردم از سیاست است.
سؤال: در مورد جدایی مردم از سیاست توضیح بیشتری بدید؟
جدایی مردم از سیاست نتیجه و محصول همان جدایی دین از سیاست است البته بیشتر بروز اجتماعی و سیاسی نطریه سکولاریسم است، یعنی مردم در سرنوشت کشور خود را دخیل ندانند و احساس کنند که در حاشیه هستند در متن امور نیستند و به عنوان طفیلی به آنها نگاه می‌شود.
ببینید مقام معظم رهبری در امتداد اندیشه امام (ره) به حضور حداکثری مردم در عرصه‌های مختلف مخصوصا سیاسی و اجتماعی و حتی فرهنگی تاکید دارند.
همین مدیریت کرونا حاصل مشارکت مردم است، یا مواسات و کمکهای مومنانه نتیجه مشارکت دادن مردم در امور جامعه است، این مردم در تمام بحرانها هزینه دادند در صحنه بودند و نتیجه در صحنه بودن مردم خلق حماسه در عرصه‌های مختلف است.
سؤال: در مورد انتخابات هم سؤالی داشتم، به نظرتون در انتخابات آینده چگونه می‌شود از این ظرفیت استفاده کرد؟
خوب انتخابات تابع چند چیز است حضور مردم یکی از آنهاست به نظرم مردم در تمامی عرصه‌های انقلاب حاضر بودند و خوب درخشیدند. آنچه در انتخابات خیلی مهم است نقش خواص است که گاهی نقش خودشان را خوب بازی نمی‌کنند، کسی که کاندیدا می‌شود یک رسالتی دارد کسانی که برای آنها تبلیغ می‌کنند وظیفه‌ای دارند، جریانهای سیاسی هم رسالتی دارند که باید به آن عمل کنند.
اما وظیفه سنگین متوجه خواص و نخبگان سیاسی و فرهنگی است.
البته حضور حداکثری مردم خیلی مهم است و این هم یک عزم همگانی را نیاز دارد. تبیین گفتمان انقلاب اسلامی توسط نخبگان و اینکه مردم همچنانکه در همه عرصه‌ها خوب عمل کردند در انتخاب امسال هم بدانند که تنها را ه حل مشکلات کشور انتخاب یک دولتی است که عمیقا به گفتمان امام و رهبری و جایگاه و نقش مردم ایمان داشته باشد و به ظرفیت جوانان و توان متخصصان داخلی اعتقاد داشته باشد و نسبت به مردم و رهبری انقلاب متواضع باشد.
